Saturday, September 5, 2009

Kabanata 13 at 14

Sa kabanata 13, nawalan ng ganang tulungan nina Selya at Bino ang anak nilang si Nene sa pagpapalaki kay Boboy dahil si Boboy ay isang anak na bunga lamang ng isang kasalanan, kasalanan dahil hindi kasal sina Nene at Benjamin at dahil isang tulisan si Benjamin. Nakakalungkot isipin na pati ang nag-iisa nilang apo ay hindi magawang ipagamot gayong sila ang mayroong pera.

Wala pera noon si Nene dahil hindi pa nabebenta ang baboy at hindi pa rin dumadating ang sweldo niya galing paaralan. Hindi pa rin nagbabago ang ganitong sitwasyon hanggang ngayon. Marami sa mga nagtatrabaho sa gobyerno ay delayed ang sweldo. Ayon nga sa guro ko noong highschool, mahilig daw ang mga guro ng mga public school sa “London” – loan dito, loan doon – dahil laging delayed ang kanilang sweldo. Naisip ko tuloy, bakit kaya hindi nangutang noon si Nene? Ngunit naisip ko rin na marahil hindi pa uso ang pangungutang noon. Marahil si Marcos pa lamang ang marunong mangutang noong panahon na iyon. =))

Dahil hindi madala ni Nene si Boboy sa ospital, umasa na lamang siya sa himala ng Birhen (Ina) na pagalingin si Boboy. May dalawa akong opinyon ukol dito. Una, nakakalungkot isipin na naalala lamang ni Nene na humingi ng tulong sa Ina bilang huling resort dahil wala na talaga siyang mapagkuna ng pera. Hindi niya ito naisip noong una pa lamang. Ngunit, hindi maiitatangging lubos at malaki ang pagmamahal ni Nene para kay Boboy. Isa siyang tunay na ina para sa akin. Hindi siya tulad ng kanyang ina na si Selya na pinabayaan lamang siya sa kanyang paglaki hanggang pagtanda.

Pangalawa, para sa akin, hindi naman ang paghalik sa rebulto ng Ina ang makakapagpagaling kay Boboy. Kagaya nga ng nasabi, rebulto lamang ito. Bilang isang Katoliko, wala akong naaalalang itinuro ang simbahan na nakakapagpagaling ang isang rebulto. Ang paghingi ng dasal mula sa Ina at sa iba pang santo ang makakatulong sa ating mga problema, hindi ang paghalik sa rebulto.

Sa ikalabing-apat na kabanata, makikita ang maraming problema sa lipunan. Isa na rito ang bagyo. Ang bagyo ay isang natural na phenomenon kaya walang pakakapaghanda para rito. Tama nga ang nasabi sa kabanata na walang gaanong naitutulong ang PAG-ASA kung may bagyo man sa ating bansa. Pero, sa kabilang banda, may mga magagandang bagay ding nagagawa ang PAG-ASA sa ating paghahanda para sa isang bagyo. Kaya hindi ako lubos na sumasang-ayon sa akda na halos walang magagawa ang PAG-ASA para sa kaligtasan ng mga tao.

Isa pang suliraning nailahad sa kabanata ay ang mga suliranin na ang gobyerno mismo ang nagdala sa ating bansa – ang super palaka (Hawii frog) at ang golden kuhol. Sa aking pagtangin, patuloy pa rin hanggang ngayon ang mga ganitong bagay. Maraming suliraning ngayon ang bansa na mismong gobyerno ang nagdala tulad ng NBN-ZTE deal, US Military bases, korapsyon, mga quarry, atbp. Naramdaman ko ang pagiging nasyonalista ni Yapan sa bahaging ito ng kanyang nobela. Napansin ko na puros kamalian ng gobyerno at ang paghihirap ng mamamayan ang inilalahad ng kabanatang ito.

Makikita rin sa kabanata na optimistiko tayong mga Pilipino pagdating sa mga suliranin sa buhay. Nakakakita tayo ng magaganda at kapakipakinabang na mga bagay sa mga suliranin at unos na dumadaan sa ating buhay.

- Michael Endozo

No comments:

Post a Comment