Sa ika-pitong kabanata, nagsusulat si Esteban sa loob ng kanyang inuupahang kuwarto sa Maynila tungkol sa ikinuwento niya kay Boboy sa gubat ng Sagrada noon, tungkol sa kanyang unang pagtagpo kay Selya.
Natuwa ako sa kabanatang ito. Love at first sight pala ang naramdaman ni Esteban para kay Selya, noong una silang nagkatagpo sa prusisyon ng Semana Santa, noong bumili ang dalaga ng kandila mula kay Esteban. Hindi dapat sumama ang arbularyo sa prusisyon, ngunit sinundan niya si Selya, na ang kanyang “Mater Dolorosa”. Buti na lang na hindi siya tumigil sa paghahanap sa dalaga, dahil natulungan pa niya ito nang madapa ito sa putik habang nagtatakbuhan ang mga tao dahil sa ulan. Hinatid pa ito sa bahay ng mga Nueva. Nag-uudyok sa mga tao ang pag-iibig. Kaya napasunod si Esteban.
Akala niya’y tadhana ito, ang pagbili ni Selya ng kandila, ang pagkakakilala ng dalawa. Sa palagay ko walang kinalaman ang tadhana sa pagtatagpo nila noong gabing iyan. Maaaring hindi bumili si Selya sa mga bata dahil mas mura ang mga binebentang kandila ni Esteban kundi dahil napansin ng dalaga ang binatang magkasingedad sa kanya. Kung babalik tayo sa mga nakaraang kabanata, mapapansin na natin na baka minahal na rin si Selya si Esteban ngunit pinigil niya ang damdaming ito dahil sa kanyang ambisyon na umasenso.
Hindi pa masamang tao si Selya sa kabanatang ito. Bata pa siya. Siguro hindi pa siya nakakaranas ng malubhang kabiguan. Kapansin-pansin din ang mga pangyayaring naganap sa Sagrada noong pinanganak siya.
Napangiti ako sa isang bahagi ng kabanatang ito. Noong inulan ang prusisyon at ibinaba na ng mga tao ang mga santo, mga Hesus, mga Maria at mga anghel. Sobrang komikal ang paglalarawan ng awtor sa kanilang mga kalagayan.
Sa ika-walong kabanata nadagdagan ang kaalaman ng mga mambabasa tungkol sa kasaysayan ni Nene. Kung dati ay si Bino ang nagpalaki kay Nene at si Agatha ay tumulong lamang, ngayon parang si Agatha ay naging ina ng bata, at si Lope ay naging ama, matapos “kinulong” si Bino ng mga lumang pamahiin. Napagkamalan pa na si Agatha ay ang totoong ina ni Nene, dahil wala nang nakakakita sa kanyang mga tunay na magulang. Sobrang dedikado nga si Agatha sa pagpapalaki niya kay Nene.
Mahalaga para sa kuwento ang bahagi dito kung saang nagtago si Nene sa likod ng punong akasya hanggang gabi, para lang hindi siya gawing taya ng kanyang mga kalaro. Pinakita dito ang determinasyon ni Nene, na nakita rin ng mga mambabasa sa mga nakaarang kabanata, partikular ang kabanatang Nagsimula sa Panahon ng Yelo.
Nakakalungkot noong nag-away sina Nene at Agatha. Kahit gaano kamahal ni Agatha ang kanyang inaalaga, hindi pa rin niya naiwasan ang paglalayo nila sa isa’t isa.
Ano nga ba ang nangyari kay Agatha? Bakit hindi siya naging bahagi ng buhay ni Nene nang lumaki na siya?
Hanggang sa susunod,
Nicholas Price.
Natuwa ako sa kabanatang ito. Love at first sight pala ang naramdaman ni Esteban para kay Selya, noong una silang nagkatagpo sa prusisyon ng Semana Santa, noong bumili ang dalaga ng kandila mula kay Esteban. Hindi dapat sumama ang arbularyo sa prusisyon, ngunit sinundan niya si Selya, na ang kanyang “Mater Dolorosa”. Buti na lang na hindi siya tumigil sa paghahanap sa dalaga, dahil natulungan pa niya ito nang madapa ito sa putik habang nagtatakbuhan ang mga tao dahil sa ulan. Hinatid pa ito sa bahay ng mga Nueva. Nag-uudyok sa mga tao ang pag-iibig. Kaya napasunod si Esteban.
Akala niya’y tadhana ito, ang pagbili ni Selya ng kandila, ang pagkakakilala ng dalawa. Sa palagay ko walang kinalaman ang tadhana sa pagtatagpo nila noong gabing iyan. Maaaring hindi bumili si Selya sa mga bata dahil mas mura ang mga binebentang kandila ni Esteban kundi dahil napansin ng dalaga ang binatang magkasingedad sa kanya. Kung babalik tayo sa mga nakaraang kabanata, mapapansin na natin na baka minahal na rin si Selya si Esteban ngunit pinigil niya ang damdaming ito dahil sa kanyang ambisyon na umasenso.
Hindi pa masamang tao si Selya sa kabanatang ito. Bata pa siya. Siguro hindi pa siya nakakaranas ng malubhang kabiguan. Kapansin-pansin din ang mga pangyayaring naganap sa Sagrada noong pinanganak siya.
Napangiti ako sa isang bahagi ng kabanatang ito. Noong inulan ang prusisyon at ibinaba na ng mga tao ang mga santo, mga Hesus, mga Maria at mga anghel. Sobrang komikal ang paglalarawan ng awtor sa kanilang mga kalagayan.
Sa ika-walong kabanata nadagdagan ang kaalaman ng mga mambabasa tungkol sa kasaysayan ni Nene. Kung dati ay si Bino ang nagpalaki kay Nene at si Agatha ay tumulong lamang, ngayon parang si Agatha ay naging ina ng bata, at si Lope ay naging ama, matapos “kinulong” si Bino ng mga lumang pamahiin. Napagkamalan pa na si Agatha ay ang totoong ina ni Nene, dahil wala nang nakakakita sa kanyang mga tunay na magulang. Sobrang dedikado nga si Agatha sa pagpapalaki niya kay Nene.
Mahalaga para sa kuwento ang bahagi dito kung saang nagtago si Nene sa likod ng punong akasya hanggang gabi, para lang hindi siya gawing taya ng kanyang mga kalaro. Pinakita dito ang determinasyon ni Nene, na nakita rin ng mga mambabasa sa mga nakaarang kabanata, partikular ang kabanatang Nagsimula sa Panahon ng Yelo.
Nakakalungkot noong nag-away sina Nene at Agatha. Kahit gaano kamahal ni Agatha ang kanyang inaalaga, hindi pa rin niya naiwasan ang paglalayo nila sa isa’t isa.
Ano nga ba ang nangyari kay Agatha? Bakit hindi siya naging bahagi ng buhay ni Nene nang lumaki na siya?
Hanggang sa susunod,
Nicholas Price.
No comments:
Post a Comment